Rotterdam, van drie naar vier klokkenspellen

Rotterdam bezat vóór de Tweede Wereldoorlog drie klokkenspellen.
Op de Laurenstoren hing een spel van Hemony uit 1660. Op het Stadhuis hing een spel van Taylor uit 1920 en op de Beurs hing een spel van Hemony, ook uit 1660, dat oorspronkelijk op het Oude Stadhuis had gehangen.

Het spel op de Laurenstoren overleefde de oorlog, het spel op het Stadhuis ging verloren, maar werd nadien vervangen.
Het spel op de Beurs ging eveneens verloren. Daarvoor in de plaats kwam er een klokkenspel op de Erasmus Universiteit, locatie Woudestein.
In Delfshaven hangt het jongste klokkenspel van Rotterdam. Uiteindelijk telt Rotterdam nu vier klokkenspellen.

In beginsel liet ik mijn woonplaats Rotterdam links liggen. Het carillon was al beschreven door Rinus de Jong. Maar nadat ik de carillons van Brielle en Delft had beschreven kon Rotterdam toch niet achterblijven. Er kwam een verzoek voor een bijdrage in het boek De Laurens in het midden.

Verder maakte ik sinds begin jaren tachtig deel uit van de Rotterdamse Beiaard Commissie, de laatste tien jaar als voorzitter.
In die hoedanigheid was ik als coördinator betrokken bij de restauratie van het carillon op het Stadhuis met stadsbeiaardier Addie de Jong als artistiek adviseur, Jaap van der Ende als technisch adviseur en Rob Vellekoop als projectmanager namens de gemeente.
Nadat ik een ton aan sponsorgeld had bijeengebracht gaf de gemeente groen licht voor dit project, dat in 1996 werd gerealiseerd.